رابطه ی بین هوش معنوی با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی کاشان

مقدمه: هوش معنوی نوعی سازگاری و رفتار است که فرد را در جهت هماهنگی با محیط، سلامت، بهبود عملکرد، خلاقیت و غیره یاری می نماید. هدف تحقیق حاضر تحلیل« رابطه ی بین هوش معنوی با خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان» است. مواد و روش ها: نوع تحقیق حاضر توصیفی است. جامعه ی مورد نظر شامل همه ی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال تحصیلی 93-1392 می باشد که از میان آنها تعداد 194 نفر و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ی استاندارد هوش معنوی با 40 سؤال بسته ی پاسخ و پرسشنامه ی محقق ساخته ی خلاقیت دارای 20 سؤال با مقیاس پنج درجه‌ای لیکرت بود. روایی ابزارها، به صورت محتوایی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ی هوش معنوی 79/0 و خلاقیت 87/0 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، t تک نمونه ای، تحلیل واریانس، رگرسیون) انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین هوش معنوی به میزان (37/0±58/3) و خلاقیت (42/0±70/3) بالاتر از حد متوسط (3) است. بین هوش معنوی و خلاقیت (40/0=r) رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. جدول رگرسیون نشان داد از بین مؤلفه های هوش معنوی فقط مؤلفه های ظرفیت تعالی و حل مسئله قابلیت پیش بینی خلاقیت دانشجویان را دارند. نتیجه گیری: طبق یافته ها، هوش معنوی بالاتر با خلاقیت بیشتر همراه است. از طریق توجه به رشد ابعاد هوش‌های معنوی، می‌توان زمینه‌های پرورش خلاقیت در دانشجویان را فراهم آورد و تا آنها بتوانند نقش خود را به عنوان دانشجویانی خلاق و نوآور در رشد و پیشرفت جامعه ایفا نمایند.